Krachtigekruidkoek?

Er is natuurlijk niets tegen humor in een reclamespot. Maar blijven we lachen als het aangeprezen product ermee in een verkeerd daglicht komt te staan omdat het een toch al bedenkelijke reputatie in het buitenland nog eens aanwakkert?

En was dat wel de bedoeling van de reclamemakers? En zo nee, is dan het vermoedelijk best gepeperde honorarium van die reclamemakers, niet eigenlijk over de balk gesmeten? Of is dat peanuts in het licht van een mogelijke malaise in de export als ook andere Nederlandse producten in de ban worden gedaan?

Het gaat me hier om de spotjes van Snelle Jelle, de (te) krachtige kruidkoek. Die haakjes zijn overigens van de reclamemakers zelf, wat al enige twijfel doet vermoeden. Mij lijkt dat terecht, want als de getoonde beelden ons moeten duidelijk maken in hoeverre precies die kruidkoek krachtig is, dan staat de argeloze gebruiker van Snelle Jelles nogal wat te wachten.

Neem die zwemmer, of eigenlijk die mountainbiker die op het strand pauzeert met een Snelle Jelle en daardoor op het idee komt om even een stukkie te gaan zwemmen. En dan blijkt dat stukkie dankzij de heilzame werking van Snelle Jelle een traject van minimaal 30 kilometer, want hij komt aan de andere kant van het Kanaal pas het water weer uit. Nu gaat het mij er niet om dat de reclamemakers het energieke effect van hun ontbijtkoek een tikkie overdrijven, dat is wat het om te lachen moet maken. Prima. Hoor je mij niet over. Maar dat er in het brein van de kanaalzwemmer grote gaten zijn gevallen, is een associatie die we ook als we de overdrijving ervan aftrekken absoluut niet moeten hebben.

"Waar zit je dan?", vraagt zijn liefje als hij haar belt.
"Ja,... dat weet ik eigenlijk ook niet," is het verbijsterende antwoord. Weg is kennelijk de notie van wat er ligt aan de andere kant van het Kanaal. Toch was er zeker 12, 13 uur om te bedenken waarnaar hij op weg was, zelfs als hij een recordtijd zwom. (De Belg Fredrik Jacques zwom ooit in 13 uur 31 het Kanaal over). Of was er een blackout van 13 uur? En dan, eenmaal aangekomen: een links rijdende auto, een overbekende rode telefooncel, niks doet meer een lampje branden. Er is na het eten van die Snelle Jelle haast dementie ingetreden zo lijkt het. Lekker snel, dat wel.

"Doe mij ook zo'n koek", moet bij ons als reclamekijkers dan de reactie zijn. Dacht van niet. Maar dat is nog maar het binnenlandse verhaal. Het is sterk af te raden om met deze spot ook het buitenland in te trekken. Men vermoedt immers minimaal space-cake, in het licht van onze drugsreputatie in de rest van de wereld. Misschien schrikt men wel zo, dat de complete export van Nederlandse waar instort.