Over mij
OVER MIJ
Laatste nieuws
Omdat ik bepaald niet omkwam in het betaalde schrijfwerk, had ik bedacht dat het misschien een goed idee was om er iets bij te gaan doen waar wel vraag naar was. Welnu, er was ruime vraag naar buschauffeurs. Zelfs zodanig dat je ook als je nog maar een beperkt aantal werkzame jaren voor je had, van harte welkom was. Zoals we al wisten sinds Fred Teeven ermee in het nieuws kwam.
Mij leek het geweldig werk. En via Randstad ben ik toen opgeleid en met goed gevolg ingewerkt bij Keolis, het bedrijf dat het busvervoer in en rond Almere verzorgt. Vlak voor de coronacrisis kwam het moment waarop ik me officieel buschauffeur/tekstschrijver kon noemen.
Want na het halen van rijbewijs D met code 95, en daarna een intensief inwerkprogramma bij Keolis door twee zeer ervaren collega's, werd ik zoals dat heet 'losgelaten' en kon ik zelfstandig busdiensten draaien als Randstad-oproepkracht, gedetacheerd bij Keolis, Almere.
Zo heb ik zo'n beetje de laatste vijf jaar van mijn werkzame leven als buschauffeur gefungeerd. Ik vond het nog veel leuker dan ik dacht. Ik kan het iedereen aanbevelen. Maar sinds 22 oktober 2024 bevind ik mij in het kamp van de pensionado's: free at last.
Vooropleiding en werkervaring
Mijn bouwjaar is 1957. Net als bij Theo van Gogh en Osama Bin Laden. Ik hoop er maar het beste van. Ter zake.
In 1983 rondde ik de hbo-opleiding 'Nieuwe Leraren Opleiding' af in de vakken Nederlands en Engels, maar er was nauwelijks vraag naar leraren. In 1984 was er een paar maanden een vervangingsbaan wegens een zwangerschap, maar dat was het dan ook. Er kwam zo wel ruimte om andere wegen in te slaan. Als freelancer teksten schrijven en plannen maken voor audiovisuele producties die een kersverse AV-producent maakte voor de gemeente Utrecht bijvoorbeeld en voor bedrijven. Een vetpot was het niet, maar ik ontdekte er mijn passie voor de tekstschrijverij. Is ook wat waard.
Dit speelde tussen 1986 en 1991 ongeveer. Hoogtepunten waren een film voor de Nederlandse Hartstichting, genaamd 'Hartenjagen' waarin Esmee de la Bretonnière debuteerde en een film voor Nederland Distributieland 'Logische Logistiek' waarvoor ik de scenario's schreef.
In 1983 rondde ik de hbo-opleiding 'Nieuwe Leraren Opleiding' af in de vakken Nederlands en Engels, maar er was nauwelijks vraag naar leraren. In 1984 was er een paar maanden een vervangingsbaan wegens een zwangerschap, maar dat was het dan ook. Er kwam zo wel ruimte om andere wegen in te slaan. Als freelancer teksten schrijven en plannen maken voor audiovisuele producties die een kersverse AV-producent maakte voor de gemeente Utrecht bijvoorbeeld en voor bedrijven. Een vetpot was het niet, maar ik ontdekte er mijn passie voor de tekstschrijverij. Is ook wat waard.
Dit speelde tussen 1986 en 1991 ongeveer. Hoogtepunten waren een film voor de Nederlandse Hartstichting, genaamd 'Hartenjagen' waarin Esmee de la Bretonnière debuteerde en een film voor Nederland Distributieland 'Logische Logistiek' waarvoor ik de scenario's schreef.
Mooiste werkplekken van Nederland
Intussen waren mijn levenspartner en ik naar Almere verhuisd en was er ook een kleine. Dat combineerde allemaal mooi met het tekstschrijversbestaan wat immers gewoon vanuit huis kon en kan. De werkzaamheden verschoven een beetje want ik kwam in de bedrijfsjournalistieke hoek terecht. Ik maakte een jaar of vijf de personeelsbladen van twee bedrijven. Een uitzendorganisatie voor havenpersoneel in Rotterdam en een Luchtvrachtbedrijf op Schiphol. Zo leerde ik de twee mooiste werkplekken van Nederland van dichtbij kennen.
Tussendoor leverde ik zo nu en dan een scène voor Sesamstraat. Of een jaarverslag voor het provinciale arbeidsbureau. RBA Flevoland heette dat destijds.
Intussen waren mijn levenspartner en ik naar Almere verhuisd en was er ook een kleine. Dat combineerde allemaal mooi met het tekstschrijversbestaan wat immers gewoon vanuit huis kon en kan. De werkzaamheden verschoven een beetje want ik kwam in de bedrijfsjournalistieke hoek terecht. Ik maakte een jaar of vijf de personeelsbladen van twee bedrijven. Een uitzendorganisatie voor havenpersoneel in Rotterdam en een Luchtvrachtbedrijf op Schiphol. Zo leerde ik de twee mooiste werkplekken van Nederland van dichtbij kennen.
Tussendoor leverde ik zo nu en dan een scène voor Sesamstraat. Of een jaarverslag voor het provinciale arbeidsbureau. RBA Flevoland heette dat destijds.
Lesgevenden gezocht
In 1999 of 2000 raakte ik mijn beide vaste personeelsbladklanten kwijt. Er was een flexwet ingevoerd en er waren reorganisaties en het was misschien ook gewoon weer eens tijd voor wat anders. Ik was er ook aan toe om nu eens in teamverband ergens te werken. De kleine was intussen 9, dus een parttime dienstverband zou ook moeten kunnen.
Omdat in die dagen de kranten begonnen te reppen van een tekort aan leerkrachten, stuurde ik scholen in Almere een briefje waarin ik aanbood parttime dat leed te komen verzachten. Er kwamen twee reacties en één daarvan was van ROC Flevoland. Daar werd alleen geen leerkracht gezocht, maar iemand voor de interne berichtgeving via het intranet, dat net was geïnstalleerd. Precies in mijn straatje. Ik bleef er twaalf jaar. Op de afdeling die de persberichten verzorgt en de berichtgeving via intranet en internet, de werving van studenten, het uitbrengen van de opleidingeninformatie. Met al die takken van sport heb ik me in de loop der jaren wel beziggehouden. Maar na twaalf jaar was ik laten we zeggen wel weer eens toe aan helemaal zelf de touwtjes in handen nemen. In tijden van reorganisatie zijn er altijd mogelijkheden om met wederzijds goedvinden elkaar gedag te zeggen en dat is waarvan ik gebruik heb gemaakt.
In 1999 of 2000 raakte ik mijn beide vaste personeelsbladklanten kwijt. Er was een flexwet ingevoerd en er waren reorganisaties en het was misschien ook gewoon weer eens tijd voor wat anders. Ik was er ook aan toe om nu eens in teamverband ergens te werken. De kleine was intussen 9, dus een parttime dienstverband zou ook moeten kunnen.
Omdat in die dagen de kranten begonnen te reppen van een tekort aan leerkrachten, stuurde ik scholen in Almere een briefje waarin ik aanbood parttime dat leed te komen verzachten. Er kwamen twee reacties en één daarvan was van ROC Flevoland. Daar werd alleen geen leerkracht gezocht, maar iemand voor de interne berichtgeving via het intranet, dat net was geïnstalleerd. Precies in mijn straatje. Ik bleef er twaalf jaar. Op de afdeling die de persberichten verzorgt en de berichtgeving via intranet en internet, de werving van studenten, het uitbrengen van de opleidingeninformatie. Met al die takken van sport heb ik me in de loop der jaren wel beziggehouden. Maar na twaalf jaar was ik laten we zeggen wel weer eens toe aan helemaal zelf de touwtjes in handen nemen. In tijden van reorganisatie zijn er altijd mogelijkheden om met wederzijds goedvinden elkaar gedag te zeggen en dat is waarvan ik gebruik heb gemaakt.
Soorten tekst
Het is, lijkt het wel, ongemerkt voorbij gegaan; we hebben het over zowat 40 jaar sinds 1986. En over 18 verschillende soorten tekst waarmee ik in die jaren bezig was:
• Voice-overs
• Scripts diaserie
• Artikelen om plannen mee aan de man te brengen
• Scenario's bedrijfs- en voorlichtingsfilms
• Teksten voor kindertelevisie
• Cursusmateriaal
• Kinderboeken
• Brochures
• Folders
• Jaarverslagen
• Interviews
• Nieuwsberichten
• Persberichten
• Schoolgidsen
• Webtekst
• Slogans
• Oneliners
• Tweets
Mijn schrijfstijl is van nature een beetje spreektaalachtig. Wat je ziet als je de medaille van de ambtenarentaal omdraait, zo zou je het kunnen zeggen. Je verliest dan wat aan gewichtigheid en indruk maken (waar naar mijn smaak al meer dan genoeg van is), maar dat win je dubbel en dwars terug in de vorm van meer helderheid en een betere leesbaarheid. Vind ik een prima ruil. Maar als het anders moest, dan kon het natuurlijk ook anders.
Otto Treurniet